Acapulco 1955
Gomez, szef miejscowej policji, nie znosił filmowców. Zżymał się ze złości, gdy widział jak w ulubionych przez niego punktach miasta budują dekoracje zmieniające niepowtarzalny charakter Acapulco.
Jego niezadowolenie sięgnęło zenitu wówczas, gdy po raz kolejny obudzono go w środku nocy z wiadomością, że ma się udać na plan.
Morderstwo — oto fakt, który wyrwał z błogiego snu inspektora Gomeza. Tylko jedna rzecz jest gorsza niż śmierć na planie filmowym
— to dwie śmierci, a teraz zdarzyła się ta trzecia. Wyglądała na wypadek. Stary drewniany wagonik kolejki linowej, wiozący niefortunnego pasażera, roztrzaskał się spadając na skaliste wybrzeże. Śmierć była natychmiastowa. Inspektor stał wśród filmowców i przyglądał się im z niechęcią. Nie budzili jego sympatii. Poszarzałe twarze, zdenerwowanie i niepokój. Księżyc oświetlał tę niezwykłą grupę. Odartą z filmowej fikcji. Pozbawieni świateł reflektorów stali się po ludzku zwyczajni. Przestraszeni.  

źródło opisu: fragment utworu
źródło okładki: zdjęcie autorskie