„Nieco na przekór temu, co do tej pory na ten temat napisano, powiem, że teatralność zawiera się przede wszystkim w unikatowych strukturach czasowych”. Opierając się na opisie zjawiska podwójnej teraźniejszości, Jerzy Limon próbuje na nowo zdefiniować teatr, a jednocześnie przeciwstawić go innym systemom artystycznym i nieartystycznym. A ponieważ to aktor jest odpowiedzialny za tworzenie teatralnego świata, on też – obok przeżycia związanego z odbiorem sztuki scenicznej – znajdzie się w centrum rozważań. Dodatkową trakcją książki jest z pewnością rozdział poświęcony prowokacji, erotyce i pornografii w kontekście działań „artystycznych” – takich jak samookaleczanie się, publiczna kopulacja czy ekshibicjonizm – które roszczą sobie pretensje do bycia teatrem…  

źródło opisu: www.terytoria.com.pl
źródło okładki: www.terytoria.com.pl