Polskość Chopina jest zapisem indywidualnego sposobu myślenia i światopoglądu. Poprzez filozofię, sztukę, literaturę i poezję Pociej ukazuje złożoność i powagę zagadnienia, jednocześnie odrzucając interpretacje banalne i stereotypowe, nasycone pustym patosem. Nie jest to wizja naukowca, tylko refleksja myśliciela, pisarza-entuzjasty, który w formie eseju literacko-naukowego pisze o muzyce, odczytując jej sensy i znaczenia przez analogie, paralele i metafory.

Książka obejmuje trzy główne obszary zagadnień, rozważane w odniesieniu do życia i dzieła Chopina: I – obszar rzeczywistości historyczno-politycznej (Korzenie i gleba), II – patriotyzmu i rozmaitych jego odczytań (Ekspresja - obraz - symbol - mit), w którym omawiana jest symbolika patriotyzmu i mit dawnej Polski oraz temat miłości ojczyzny w wielu jej odmianach i przejawach (jak m.in. wzmożone poczucie wolności, umiłowanie języka ojczystego, martyrologia i tragizm, mesjanizm i mistycyzm). Do pewnych podsumowań dochodzi autor w III rozdziale (Bycie Polakiem – bycie artystą), w którym rozważane jest poczucie polskości artysty. Wywód uzupełnia „kontrapunkt literacki” wybranych przez Bohdana Pocieja tekstów czterech największych polskich romantyków (Krasińskiego, Słowackiego, Mickiewicza, Norwida), które doskonale korespondują z rozdziałem drugim – są egzemplifikacją sztuki pisania, która przeniknięta jest duchem polskości.

Zdaniem profesora Uniwersytetu Warszawskiego, dr. hab. Zbigniewa Skowrona:

Książka Bohdana Pocieja stanowi jedyne w swoim rodzaju źródło do poznania polskości Chopina – zespołu indywidualnych przekonań skupionych wokół idei jego ojczyzny i jej losów. Na tle polskiej literatury o podobnej problematyce jest ona pozycją wyjątkową, zarówno za sprawą oryginalnej, rzadko w polskich pracach podejmowanej perspektywy interpretacyjnej, jak też dzięki literackim walorom języka jej autora. Na merytoryczną wartość tej książki nakłada się też jej wartość jako dokumentu pisarstwa muzycznego Bohdana Pocieja, bowiem zawiera ona cenne wprowadzenie i końcowy esej autorstwa Ewy Sławińskiej-Dahlig, w którym został nakreślony obraz jego dorobku i krąg podejmowanych zagadnień.  

źródło opisu: http://pl.chopin.nifc.pl/institute/publications/other/id/2650
źródło okładki: http://pl.chopin.nifc.pl/institute/publications/other/id/2650