Moje książkowe "the best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

Tyrion z książki "Nawałnica mieczy: Krew i złoto" (George R.R. Martin)

Najlepsza okładka:

"Zimny dzień w Raju" (Steve Hamilton), Wydawnictwo Amber, 2008r.

Najlepszy cytat:

"Gdyby ktoś umiał spojrzeć na nas z góry, zobaczyłby, że świat jest pełen ludzi biegających w pośpiechu, spoconych i bardzo zmęczonych oraz ich spóźnionych, pogubionych dusz."

"Zgubiona dusza" (Olga Tokarczuk)

Największe zaskoczenie:

"Martwi za życia" (Graham Masterton)

Najlepszy autor:

Stephen King ("Billy Summers")

Najlepsza książka:

"Billy Summers" (Stephen King)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Harry Hole z książek "Czerwone gardło" i "Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

Najgorsza okładka:

"Morderstwo w Orient Expressie" (Agatha Christie), Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991r.

Najgorszy cytat:

"Wiatr... Dopada cię, ledwie wyjdziesz z namiotu, wygłodniały ledwie wgryza się w każdy odsłonięty kawałek skóry, pożera każdą odrobinę ciała i wypluwa ją wprost w posępne, szare niebo"

"Cień i kość" (Leigh Bardugo)

Największe rozczarowanie:

"Ostatnie dni Sylvii Plath. Biografia" (Carl Rollyson)

Najgorszy autor:

Jo Nesbø ("Człowiek nietoperz", "Czerwone gardło")

Najgorsza książka:
 
"Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

_______________________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 50, w tym:

 
Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 1
Czasopisma - 3
Fantastyka - 3
Film + książka - 2

Horror - 1

Literatura dziecięca - 5
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 1
Literatura piękna/współczesna - 4

Literatura popularnonaukowa - 11

Poradniki - 4
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 14

Utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia - 1

W nagrodach:

Nominowani (2)

1) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2018)
"Opowiadania bizarne" (Olga Tokarczuk)

2) Nagroda Literacka Nike (2013)
"Mokradełko" (Katarzyna Surmiak-Domańska)

Nagrodzeni (0)

CYKL: "HERCULES POIROT" (TOM 9)

Kryminały Agathy Christie poznaję od paru lat, jednakże wciąż nieznanym był mi klasyk jej autorstwa. Obawiałam się, że książka może mnie albo bardzo zawieźć, albo tak bardzo mi się spodobać, że już na każdą następną będę patrzeć inaczej. Jak się okazuje, po zapoznaniu się z treścią "Morderstwa w Orient Expressie", ta druga opcja raczej mi nie grozi...

Skąd taka ocena? Przez ostatni rozdział z wyjaśnieniem zagadki, które mnie rozczarowało. Bo do czasu poznania ostatecznych przemyśleń Poirota i jego końcowych wyjaśnień, ta książka jawiła mi się jako dobra. Autorka jednak wszystko mi zaburzyła na koniec. Nie ma sensu rozpisywać się w szczegółach, trzeba tego doświadczyć samemu i albo też się zawieźć albo nie - zależy od indywidualnego podejścia czytelnika. Ja się tym rozwiązaniem zagadki i takim potraktowaniem końcowym całej sprawy mocno zawiodłam, co miało wpływ na końcową ocenę. A szkoda, bo Christie nakreśliła ciekawe postaci o intrygujących osobowościach. Widać było, że w jakimś kierunku to zmierza. Czytałam ze sporym zainteresowaniem, chcąc jak najszybciej dowiedzieć się tego najważniejszego - kto zabił? I... no właśnie. I tu mi Autorka popsuła zabawę.

Szczerze, takie stanowisko końcowe Poirota dziwi mnie tak bardzo, jak fakt, że teraz nie do końca rozumiem na czym polega fenomen tego tytułu. Ostatecznie, cieszę się, że jednak nie sięgałam po ten jeden z najsłynniejszych - o ile nie najsłynniejszy kryminał Christie, a zamiast tego przeczytałam parę innych - o wiele ciekawszych, lepszych, z lepszymi zakończeniami. Inaczej, pewnie bym się mogła zrazić do Autorki. Dlatego też, gdyby zapytano mnie czy warto rozpocząć przygodę z Agathą Christie od "Morderstwa w Orient Expressie", odpowiedziałabym: "Nie, odpuść sobie ten tytuł i zostaw na czas, gdy poznasz coś bardziej wartościowego".

Opinia opublikowana na mim blogu:

https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/11/morderstwo-w-orient-expressie.html

Moje książkowe "the best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

Sharon ("Biblioteka dusz"; cykl: "Osobliwy dom pani Peregrine", tom 3) (Ransom Riggs)

Najlepsza okładka:

"Pismo. Magazyn opinii, nr 10/październik 2018", Fundacja Pismo, 2018r.

Najlepszy cytat:

"Więzi i emocjonalna bliskość, jakie rodzą się pomiędzy człowiekiem i zwierzęciem, wcale nie są gorsze od tych, które tworzą między sobą ludzie."

"Czuły narrator" (Olga Tokarczuk)

Największe zaskoczenie:

"Morderstwo w Boże Narodzenie" (Agatha Christie)

Najlepszy autor:

Ransom Riggs ("Osobliwy dom pani Peregrine")

Najlepsza książka:

"Osobliwy dom pani Peregrine" (Ransom Riggs)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Proboszcz "Morderstwo na plebanii" (Agatha Christie)

Najgorsza okładka:

"Pismo. Magazyn opinii, nr 9/wrzesień 2018", Fundacja Pismo 2018r.

Najgorszy cytat:

"Niczym dzika gęś fruwałam tam i z powrotem między Londynem, Nowym Jorkiem i Los Angeles. Bez efektu - Naomi stale mi umykała."

"Naomi" (Leslie-Ann Jones)

Największe rozczarowanie:

"Keanu Reeves. W rolu głównej" (Kitty Curran, Larissa Zageris)

Najgorszy autor:

Pawło Zagrebelny ("Wspaniałe stulecie Sulejmana. Kochanka władcy")

Najgorsza książka:
 
"Wspaniałe Stulecie Sulejmana. Kochanka władcy" (Pawło Zagrebelny)

_______________________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 50, w tym:

 
Albumy/Malarstwo/Rusunek/Sztuka - 1
Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 3
Czasopisma - 16
Fantastyka - 7
Film + książka - 6
Komiksy - 2
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 4
Literatura obyczajowa - 1
Literatura piękna/współczesna - 1
Literatura religijna - 1
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 7

W nagrodach:

Nominowani (2)

1) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2016)
"Biblioteka dusz" (Ransom Riggs)

2) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2019)
"Mapa dni" (2019)

Nagrodzeni (1)

1) Nagroda Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera (2004)
"Gringo wśród dzikich plemion" (Wojciech Cejrowski)

I (re)read this book for two reasons:  I belong to a group reading Agatha Christie's oeuvre in order of publication, and it fit a Halloween Bingo prompt - 13.  Either one of those reasons would have been a good enough excuse to read this charming little collection of Miss Marple showing everyone up.

13 short stories: the first 6 of which share a common tie of being stories told at the Tuesday Night Club, an impromptu gathering where each person tells the tale of a mystery that went unsolved at the time.  The next 6 stories are tied together in a similar way, as stories all told around the dining table one evening.  The last story is a 'stand-alone' although it relies on the friendship established in the previous stories between Miss Marple and Sir Henry Clithering.

Without exception, each story is excellent.  Some are more excellent than others; in my opinion, The Blue Geranium is the absolute stand-out, though Motive vs Opportunity comes close.  The weakest was probably the last, for me, Death by Drowning.  It's solid, but in comparison, duller than the previous 12 stories.

I have a confession to make about Agatha Christie's books:  I dislike both Miss Marple and Hercule Poirot.  I find that in the longer books Miss Marple tends to natter on a bit too much and plays the "old spinster" and "aww shucks" hands a little too strongly.  Hercule Poirot is just ... an amalgamation of the worst traits of Holmes and Dupin is as close I can come to a description.  I don't find him as comical as most.

However, these short stories offer the perfect dose of Miss Marple: for almost all the stories, her participation is relegated to the end, so the simpering is contained.  I also really tried, while reading these, to re-imagine Miss Marple in my mind by remembering the subjectivity of the descriptor 'old' and the stereotype of 'spinster'.  Yes, Miss Marple has white hair and knits, but I know many a 50-60 year old that has white hair and knits.  I don't recall her age ever being mentioned in the books I've read so far, so perhaps I dislike Miss Marple because of popular portrayals, combined with current attitudes about the adjectives that Christie used 100 years ago, when they covered broader spectrums.

I was partially successful; it was a struggle.  Ingrained conceptions die hard.  Fortunately I have a lot of books ahead of me to use for mental re-programming.  Now if only I could figure out a way to like Poirot...