~Short English Review Below~

Ik kreeg dit boek laatst voor mijn verjaardag want: een boek en (Wie is) De Mol leken een ideale combinatie voor mij aangezien ik ook al jaren naar de Nederlandse én Vlaamse versie kijk. En effectief steeds gestalkt word door reclame voor dit boek. Tijdens de opnames van een nieuw seizoen wordt één van de kandidaten gekidnapt en dan wordt het al snel duidelijk dat niet alleen de kandidaten met een mol te maken hebben.

Het was wel een aardig tussendoorboekje. Het las lekker snel (ik ben altijd verbaasd als ik weer eens een Nederlands boek op pak tussen al het Engels) en was interessant genoeg om te blijven boeien. Maar de schrijfstijl vond ik soms wat tegenvallen en ook de meeste raadsels/problemen werden wel wat makkelijk opgelost. De ontknoping was niet echt bijzonder.

Ik ben zelf niet echt (meer) thuis in de Nederlandse/Vlaamse thriller, maar ik vermoed dat veel menen het wel leuk gaan vinden.

~~~~

'De Mol' is one of the most popular tv-shows in The Netherlands and Flanders. Nine candidates have to try to do all kinds of different tests while in their midst is hidden a mole, some who will try to sabotage everything they do. The Dutch show is currently preparing the 19th(!) season. It is almost a surprise no one before wrote about it.

In this book, during the filming of a new season, one of the candidates gets kidnapped and they find out that there is also a mole in Production, but while making a show in distrust, who can you trust? It was a very fast read and entertaining enough, but most of the challenges never felt so difficult and also the writing sometimes felt a little awkward. The solution was a bit disappointing, but I think people will like it anyway.

~Short English review below~

Gezien de feiten, boekenweekgeschenk 2018 (voor het eerst geschreven door een Vlaame schrijfster), werd eerder al afgemaakt in de pers. Nu ben ik sowieso altijd wat voorzichtig wanneer het gaat om Nederlandstalige auteurs, ik was wel benieuwd naar dit boekje van Griet Op de Beeck, die de laatste jaren veel succes oogst met boeken als Vele Hemels Boven de Zevende. Ik had hoe dan ook nog nooit iets van haar gelaten.

Na het lezen van Gezien de feiten, denk ik dat ik het daar ook bij ga laten. Ten eerste viel me de typisch Nederlands/Vlaamse schrijfstijl op die me altijd de kriebels geeft en die me telkens bevestigd waarom ik die boeken normaal gezien links laat liggen. Maar ik wilde Gezien de Feiten een eerlijke kans geven en heb oprecht geprobeerd me er niet aan te ergeren. Dan bleef het verhaal over, dat me helaas ook niet kon bekoren. Het deed vaag vermoeden dat de schrijfster een van de vele recente Scandinavische titels over ouderen die plots bedenken dat ze hun leven nog van hen kunnen maken onder ogen had gezien en dacht: dat kan ik ook. Maar dan zonder de tragikomedie die die boeken typeert. 95 pagina's was nog altijd te lang.

Zondag 18 Maart geldt Gezien de feiten als treinticket in Nederland.

~~~~

This is the free booklet provided to everyone who buys a book during National Bookweek. It's written by a famous Flemish writer I was curious about, but unfortunately I didn't like it. The writing was exactly as I've come to expect from Dutch/Flemish writers (and which is the reason I don't usually read them), and the story felt like a rip-off of the Scandinavian books like the Man called Ove and the 100-year old... but done worse. Wouldn't recommend, but you can use it as a trainticket on Sunday March 18.

Dit book vertelt het verhaal of zowel een stel die een autoreis maakt, als een enkele man die een beetje griezelig is en die zich vreemd gedraagt. Geleidelijk leren we meer over alle personen.

Ik heb het meest genoten van het boek als het over de stel gaat. Met name de man in het paar voelt als een echte persoon, met hopen en dromen maar ook met kwetsbaarheden. De beschrijvingen daarover zijn zeer goed. Maar het verhaal ontbreekt niet nog steeds een gevoel van beweging. Het voelt altijd dat het verhaal ergens gaat. De reis van de stel op de snelweg ervan helpt.

Helaas vond ik het einde erg telleurstellend. Volgens mij gebeurde het zo snel en voelde zinloos. Misschien miste ik iets. Dit was het allereerste book dat ik heb in het Nederlands gelezen, en het duurde enkele maanden voordat ik had hem op, ook al het is een best kort boek.

Dit verhaal gaat over een tienermeisje dat moest verhuizen en naar een nieuwe school gaan. Zijn woont alleen met haar moeder want haar vader is op zee aan het werken.

Ik vond het een heel poëtisch boek, met veel beschrijvingen over hoe het voelt om een nieuwe stad te verkennen in de midden van een hete zomer, hoe het voelt naar een nieuw, modern school te gaan (een gebouw met veel glas, met het gevoel dat je overal wordt bekijken door de hoofdmeester), en dan later hoe het voelt als haar vader keert terug van zee, bijna een vreemde voor Robinson.

Het book bevat veel zinnen over hoe Robinson zich het leven van haar vader op zee verbeelt. Dit zijn de meest poëtische gedeelten van het boek. Ze ziet hem als beroemde figuren uit Nederlandse gescheidenis die ook naar zee gingen. Deze gedeelten zijn speels en wat grappig.

Maar het was misschien vanwege deze dromerige, speels gedeelten dat ik vond het moeilijk echt in het verhaal te komen. Het hele boek was te dromerig. Het verhaal bevat onderwerpen zoals seksualiteit, ontrouw, en de relatie tussen kinderen en ouders, maar voor mij was het verhaal als een vage droom die verdween voordat het echt op was.

Ik verrast me hoe leuk ik dit vond. Normaal gesproken, vind ik misdaadverhalen niets voor mij. De moorden hier waren wel gruwelijk, en dat is normaal het deel waarover ik niet ermee zo blij ben. Maar Baantje, de schrijver van dit boek, heeft een goede benadering.

Dit boek bevat veel humor, maar ook een serieuze erkenning dat het pijn doen aan andere mensen fout is. Dat klinkt soms vreemd, zelfs naïef, maar in mijn ervaring zo veel misdaadboeken lijken het te vergeten. Ze maken een spel van dood en misdaad, en ik kan ervan niet geniet.

De Cock, de hoofdpersonage van het boek, is eigenlijk niet zo'n aardig persoon. Hij heeft oud en cynisch geworden en geniet een beetje te veel met mensen mee te sollen. De jongere politieagent, Vledder, met wie hij werkt, geeft dus een belangrijke balans aan de boek. Volgens mij, was het slim gedaan.