Ik ben altijd een beetje sceptisch tegenover Nederlandse thrillers en met name als ze literair genoemd worden. Ik begrijp het meestal niet. Maar toen ik Van twee kanten (René Appel) kreeg besloot ik het met frisse moed nog maar eens te proberen.

Het begint op de begrafenis van de vader van Fransien. Hier ontmoet ze Rob, met wie ze daarna ook een relatie krijgt. Maar hij begint steeds meer te vragen, en zij krijgt niets terug. Hoe moet zij zich uit zijn netten bevrijden?

Het tempo in het boek is erg snel, in amper 300 pagina's wordt een heleboel verteld. Helaas is hier wel een gevolg van dat er weinig wordt uitgediept en wordt er veel gesprongen in het verhaal. Het verhaal zelf vond ik niet zo geweldig in elkaar zitten. De gebeurtenissen zijn wel erg vreemd en sommige personages zijn erg vlak. Het leest wel makkelijk, maar de schrijfstijl zou ik ook niet literair willen noemen. Het is gewoon niet het genre voor mij, die Nederlandse thrillers. En toevallig was er een vriendin van mij die René Appel ook ontzettend vond tegenvallen.