Na het zo'n 30 jaar in de bibliotheek te hebben zien liggen, heb ik dit boek dan eindelijk gelezen. Niet dat het de eerste 10 jaar daarvan ervoor in aanmerking kwam; wat mij betreft mag de leeftijdsindicatie wel omhoog van vanaf 12 naar 14 jaar. Goed geschreven en met een schat aan historische informatie bevat dit boek ook een flinke portie aan geweld en veel, erg veel, kinderlijkjes. Ik zou er zeker nachtmerries van hebben gekregen op 12-jarige leeftijd.

Ondanks dat ik het plot al van mijlenver aan zag komen, bleef het toch spannend om door te gaan met lezen. Wat ik ook erg leuk vind, is dat dit verhaal niet geheel verzonnen is, maar voor een groot deel gebaseerd op één van de twee waargebeurde Kinderkruistochten uit 1212. Latere bronnen (waaronder een publicatie van [a:Peter Raedts|1657740|Peter Raedts|https://s.gr-assets.com/assets/nophoto/user/m_50x66-e89fc14c32a41c0eb4298dfafe929b65.png] in Journal of Medieval History 3, 1977) maken echter duidelijk dat het niet om kinderen, maar om ontheemde boeren ging, die uit geldnood hun land hadden moeten verkopen. Ik ga me hier, als voormalig Geschiedenis-studente, zeker nog wat verder in verdiepen!

I really liked this title, I don't know if I'm translating it completely correct, but I'll give it a try: triumph of the scorched earth. It is the second part in the trilogy on the 100 years war between England and France.

 

Dit boek beviel me beter dan het eerste deel, hoewel deze boeken nog steeds niet mijn favoriete Beckman's zijn. Ik vond vooral de titel heel erg mooi, ik denk dat die ook mooi aangeeft dat er in een oorlog geen echte winnaars zijn...

This is the first book in a trilogy about the 100 years war between England and France by Thea Beckman.

 

Dit is denk ik mijn minst favoriete boek van Thea Beckman, ik heb het daarom ook nooit herlezen. Ik denk dat het vooral kwam door de verteltijd, die anders was dan in de andere boeken van haar. Ik heb deze vooral uitgelezen, omdat ik heel graag het tweede deel wilde lezen, dat zo'n prachtige titel heeft. Ik realiseer me nu ook pas dat ik deze serie nooit uitgelezen heb. Dat is toch best wel jammer!

Dit was nooit een van mijn favoriete boeken van Thea Beckman. Ik had altijd het idee dat er niet zo heel veel gebeurde. Er gebeurde natuurlijk wel vanalles, maar dit was niet het beste boek voor mij. Wat ik dan wel weer leuk vond was te lezen over de -toch wel erg vreemde- handel in relikwiën en alle fraude die daar mee samen hing.

Ja, natuurlijk, het is alleen maar logisch dat er twintig hoofden van Johannes de dooper zijn, makes sense to me?!

This book tells the story of Dutch painter Hendrick Avercamp, who apparently is so famous that only two of his paintings remain in The Netherlands, the rest is elsewhere. I've actually seen one of them in The Mauritshuis in The Hague, and I think I spotted one in the National Gallery in London.

 

Dit boek vertelt het verhaal over de doofstom geboren schilder Hendrick Averkamp, ik moet eerlijk bekennen dat ik , voor ik het boek las, nog niet van hem had gehoord. Maar hij schijnt echt wel heel beroemd te zijn. Het verhaal is heel Thea Beckman-achtig, sterke vrouwelijke personages, in dit geval de moeder die het er niet bij laat zitten dat haar zoon niets zou kunnen vanwege het feit dat hij doofstom was en daardoor komt het toch zover dat hij goed kan leren schilderen. De rest is geschiedenis...