Deze was de eerste Rascha Peper roman dat ik heb gelezen. Maar het zal niet de laatste zijn.

Het verhaal gaat over een man uit zijn vijftig die als zelfstandig archeozoöloog werkt. Zijn huidig karwei is de opgraving van de bodem onder een oude kerk. Veel oude skeletten moeten opgegraven en verhuisd worden omdat een nieuwe centraleverwarmingsysteem huns plaats moeten nemen. Het is interessant werk maar wat gruwelijk. Eveneens is zijn hobby een beetje griezelig – hij lost de lijken van dode dieren op in zuur tot alleen maar zijn beenderen blijven.

Met deze wat afgrijselijke achtergrond begint het verhaal: de liefdesleven van de man. Hij is lang gescheiden en heeft vele jaren voor het gezelschap van vrouwen betaald. Aan het begin van het boek is hij net zijn gebruikelijke escortdame kwijt. Hij wil liever nogmaals dezelfde soort vrouw op bezoek hebben, een “pronte volksvrouw van zijn eigen leeftijd”. In plaats ervan krijgt hij een bezoek van een nieuwe, jongere, roodharige en ondoorgrondelijke vrouw - de “vossenblond” van de titel.

Toen ik dit boek las ik had geen enkel idee waar het verhaal naartoe zou gaan. Ik vond het zo spannend. De afgrijselijke details van de botten en dode dieren zorgt voor een sfeer alsof nare dingen gauw zouden gebeuren. En die gebeurde wel, maar totaal niet in de manier die ik verwachte.

In plaats van een gewoon misdaadverhaal over moord een passie, ontwikkelde het verhaal zich tot iets veel interessanter. Het hoofdpersonage bevindt zich in verschrikkelijke omstandigheden, hoewel is het altijd makkelijk te zien hoe het zover gekomen is.

Het hoofdverhaal is vergezeld met een secondaire verhaallijn over een man van omgeveer dezelfde leeftijd is en die ook in de problemen zitten. De details zijn niet precies dezelfde, maar de zorgen van de famile van die tweede man maken de mogelijke gevolgen van het hoofdverhaal des te angstaanjagender.

Dit was een heel bevredigend boek te lezen. Vlug en met heel precies woordgebruik. Voornamelijk zijn de seksscènes goed beschreven.

Dit is een van die boeken waarvan nadat het op is, kun je terugkijkt en zie dat de schrijfster iets schitterend heeft gemaakt uit iets tamelijk gewoons. En dat is ongewoon.