Jeśli do tej pory ktoś jeszcze nie zdawał sobie sprawy z tego, kim był Bogdan Eugène Junod, znany jako Eugeniusz Bodo (1899-1943), to w tym roku ma okazję poznać dokładnie jego biografię, a szczególnie tę jej część, która dotyczy jego życia zawodowego. Kiedy patrzę na propozycje wydawnicze poszczególnych polskich wydawnictw, to odnoszę wrażenie, że jedno chce być lepsze od drugiego, rywalizując o to, które z nich wyda bardziej wiarygodną biografię aktora. W tym roku zapomniany przez lata Eugeniusz Bodo stał się świetną marką, na której można całkiem dobrze zarobić. Niestety, taka rywalizacja niejednokrotnie może przynieść odwrotne skutki od zamierzonych. Może bowiem stać się tak, że poszczególni biografowie na zamówienie będą pisać o Bodo, nie dbając o to, czy ich tekst będzie wiarygodny i na temat. Ważne, żeby tytuł przyciągał, a na okładce znalazło się zdjęcie jednego z najprzystojniejszych amantów polskiego przedwojennego kina. Czy taka droga jest właściwa? Może znacznie lepiej byłoby wydać jedną, a dobrą biografię, która w rzetelny sposób ukazywałaby życie zawodowe Eugeniusza Bodo? O poznaniu jego życia prywatnego raczej nie mamy co marzyć, ponieważ aktor stronił od jakichkolwiek zwierzeń. Zawsze gdy jakiś wścibski dziennikarz chciał coś od niego wyciągnąć, ten albo szybko zmieniał temat, albo obracał wszystko w żart, co generowało szereg niedopowiedzeń i plotek. Dlatego też nie wiadomo było jaka jest prawda. I taka sytuacja utrzymuje się do dziś.

Przeczytaj całość

Mistrzowska biografia! Można powiedzieć wzór doskonałej biografii.

Nie zdziwiło mnie to. Lata temu czytałam książkę o siostrach Bronte tej samej autorki (Na plebanii w Haworth) i byłam tak samo zachwycona jej stylem, dociekliwością i umiejętnością ubrania tego w pasjonującą opowieść.

Wszystko przede wszystkim z ogromną sympatią do Miss Austen, ale absolutnie nie bezkrytycznie. Niesamowita wiedza i wnikliwość w śledzeniu drobnych życiowych spraw daje przede wszystkim doskonały obraz epoki, życia codziennego. Mnóstwo dygresji, czasem drobiazgów, czasem rzeczy zabawnych, wydawałoby się nieistotnych a przecież w sumie dających ten cudowny efekt, że już koniec dnia, a ja ciągle nie mogę się oderwać od tej opowieści…

Nawet jeśli ktoś nie jest zapamiętałym fanem książek Jane Austen (ja nie jestem) i tak znajdzie tu dla siebie całą masę przeciekawych informacji o literaturze, sztuce, kulturze. Zarówno tej wysokiej jak i życia codziennego.

Pasjonujące. A już kończąca książkę anegdotka,  prawdziwe zdarzenie jakie przeżyła Autorka - po prostu boska! I jeszcze to przekonanie, że musiała to wyreżyserować sama Jane. Też tak zresztą myślę :)

Books are inspirations in many fields and movie business is one of the most lucrative one. The profit, though, is visible for both parties as book industry experiences massive book sale boost thanks to movie marketing. 

With movie release sale of The Hunger Games book series doubled and for Eat, Pray, Love by Elizabeth Gilbert the amount of sold books during one week reached the same number as in the whole year when the book was first published. Recent Oscar nominees adaptations have also experienced book sale increase - books that inspired Oscar movies are shelved at BookLikes Oscar Nominated Books shelf. 

Does it need to be a big screen? No. One of the most spectacular example of it is Geroge R.R. Martin's A Song of Ice and Fire book series which first part of the book A Game of Thrones was first published 16 years ago and was rediscovered by readers thanks to TV adaptation. Classic novels by Charles Dickens also gained massive attention and book sale boost thanks to new Great Expectations small screen version.

It is know that books are way better than movies, right? So let's read before watching. Here’s a hint for you what to read during fall and winter with Book To Movie Calendar of books that aren't put on a shelf but on a big screen:

   October 2012 

    November 2012 

Jedna z gorszych książek, jakie w życiu czytałam. Lubię lekkie romansidła i kryminały, nie gardzę literaturą masową, lekką, łatwą i przyjemną. Nie cierpię jednak jednej rzeczy. Udawania czegoś. Dlatego nie lubię Coelho, Whartona i niektórych książek Tokarczuk za ich pseudointelektualizm, za dziesięć złotych myśli na stronie, szukanie sensu istnienia wszechświata i pseudoartyzm. Kiedy biorę romansidło do ręki nie oczekuję mądrości, chcę lekkiej zabawnej historii z happy endem. I co z tego, że zapomnę książkę zaraz po jej przeczytaniu? Nie o to tu chodzi. Dlatego następnym razem sięgnę po Amandę Quick albo Jude Devaraux. Póki co od przeczytania Pamiętnika minęło pół roku a ja od tego czasu nie przeczytałam żadnego romansu. Nie wiem, jakie są inne książki Sparksa, ale raczej się nie dowiem. Jego maniera pisarska była dla mnie nie do zniesienia.

No ale cóż... miliony nie mogą się mylić, książki Sparksa z Pamiętnikiem na czele są wielkimi bestsellerami, co więcej niektóre doczekały się ekranizacji. Jeżeli ktoś lubi romanse, powinien spróbować, biorąc pod uwagę statystyki, duża szansa, że się spodoba. Z takimi książkami jest jak z serialami, niektórzy wolą M jak Miłość, niektórzy Modę na sukces, niektórzy Rosalindę, a niektórzy sitcomy i nie ma się czego wstydzić.