Nowy utwór Kazimierza Brandysa to barwny, epistolarny apokryf, w którym autor w kolejnych listach ojców do synów i synów do ojców odzwierciedla losy jednej rodziny, wplecione w dzieje polskie w czasach od 1770 do 1970 roku: pierwszy nadawca listu w tureckiej niewoli w klatce z małpami, dzieje jego synów uwikłane w smętną romantykę wolnomularskich utopii i odheroizowaną grozę napoleońskiej klęski, wnuki w klimacie swarów Wielkiej Emigracji i na szlakach sybirskich zsyłek, prawnuki w aurze fin de siècle'u, lat międzywojennych - aż do naszych czasów. Listy pełne anegdot, przygód i zaskakujących point, znakomicie oddają klimat opisywanych epok, często bawią, ale i zmuszają do refleksji, zachwycają niezwykłą fabułą, każą podziwiać narracyjną wenę i mistrzowski kunszt pięknie stylizowanej prozy autora.