Książka ta jest nie tylko zbiorem krytycznoliterackich rozważań nad twórczością znanego pisarza, ale raczej trójgłosem Merton–Camus–Miłosz w sprawach najważniejszych dla ludzkiej kondycji: cierpienia, miłości, wolności, śmierci.
Merton-mnich analizuje kontrowersyjną twórczość Camusa. Kompozycyjną zasadą rozważań jest pytanie: co ktoś taki jak Albert Camus ma do powiedzenia Kościołowi, chrześcijanom dzisiaj?
W powstanie esejów Mertona o Camusie „wplątany” był Czesław Miłosz. To za jego sprawą Merton zagłębił się w studiach o Camusie i o nim pisał. Dlatego jako swoiste posłowie w książce znalazły się dwa artykuły Miłosza o Camusie, „Diariusz paryski” i „Braterski rozmówca”.  

źródło opisu: http://www.homini.com.pl/index.php?s=karta&id=171
źródło okładki: http://www.homini.com.pl/index.php?s=karta&id=171