Stanisław Grochowiak (1934-1976), poeta, dramatopisarz, prozaik, eseista. Poeta, nazwany pejoratywnie przez J. Przybosia turpistą, dowodził, że turpizm to nie rodzaj chorej fascynacji i ciemność poezji, ale umiłowanie rzeczy zwyczajnych prowadzące do afirmacji rzeczywistości, bliska codzienności ?mikroliryka materii?, ukazanie pełnej wizji świata i poszukiwanie tą drogą prawdy, gdyż może ?trywialność prawdzie bliższa?. Paradoksalnie w jego ?ciemnych wierszach? widoczna jest też tęsknota za pięknem i miłością, która potrafi obronić przed śmiercią i mrokiem świata. Grochowiak jest jednym z największych piewców miłości. ?Mało u kogo trafia się równa żarliwość namiętności, to znaczy przekonania, że w miłości tkwi klucz życia, że niczego ważniejszego w prywatnym losie nie ma i nie będzie? ? pisał J. Błoński.