Mimo że oba tytuły można wystawiać w teatrach, mają one charakter płaszczyzn tekstowych i czyta je się jak niezwykle gęstą znaczeniowo i emocjonalnie prozę, która działa jak narkotyk. Ich tematem jest "pornografia" wojny, śmierci i pieniądza. Jak wiele ofiar w tekstach Jelinek - duchy, upiory, samotni wędrowcy na bezdrożach, ofiary "prywatnego faszyzmu", którym odebrano godność, zabłąkani, obłąkani. Prywatna biografia uzyskuje wymiar uniwersalnej historii o wypędzeniach z domów i rodzin, o deport..acjach z krajów, miast i ojczyzn, o wykluczeniu, o samotności- historii, w którą wpisana jest analiza struktur społecznych i mentalnych, stanowiących podstawę marginalizacji i izolacji poszczególnych "niedopasowanych" jednostek. Z monologów "Babel" przebija pesymistyczne przekonanie, że pozostaniemy maksymalnie poinformowaną telespołecznością podglądaczy bez możliwości politycznego oddziaływania na rzeczywistość. "Podróż zimowa" to refleksyjny tekst inspirowany cyklem wierszy Wilhelma Müllera, do których muzykę skomponował Franz Schubert. Ten bezkompromisowy traktat rozliczeniowy o przemijaniu, o bezpowrotności minionego, o wędrówce ku śmierci jest bardzo osobisty, choć u Jelinek to, co osobiste, zawsze jest polityczne i przeplata się z elementami dyskursu publicznego o historii i społeczeństwie.