Najdłuższy okres w dziejach Indii od czasów pradawnych do podboju muzułmańskiego w XIII wieku pozostawił badaczy bez źródeł. Indusi pisali poematy, dramaty, traktaty o polityce, encyklopedie teatralne i mitologie, ale nie pisali historii na bieżąco. Natomiast uczyli jej. Dziwne to....Historii nauczyli Indusów cudzoziemcy, którzy ich podbili. Dokładne kroniki znane są dopiero od czasów Tughlaka czyli ojca tureckiej dynastii najeźdźców. Czyli od XIV wieku. Wcześniejsze i to o wiele wcześniejsze, bo o półtora tysiąca lat, edykty cesarza Aśoki pisane były w kamieniu alfabetem pochodzącym z języka aramejskiego, w którym pozostawiono nam Biblię.... Znaleziska w Mohenjo-daro i Harappie (3000 lat p.n.e.) czynią z Indii tak stare siedlisko cywilizacji jak Kreta, Babilon, Egipt, kraj Sumerów i Asyria. Wejście do miasta od wschodu i zachodu, chodniki i jezdnie, kanały i ścieki uczyniły na Anglikach wrażenie ośrodka, który został zaprojektowany przez współcześnie szkolonego urbanistę. Zachwyt odkrywców budzi (cóż nie budzi zachwytu odkrywców?) studnia w każdym domu, łazienka w każdym mieszkaniu, zresztą od ulicy (żeby myć się zaraz po wejściu czy odwrotnie przed wyjściem z domu?), osobne pomieszczenia zapewne w najlepszym przypadku sypialniane, w najgorszym klozetowe. Cieszą oko niewidywane wcześniej kolumny czterograniaste a całość z wielopokojowym domem (pałacem) VIP włącznie sprawia wrażenie struktury pomyślanej nie tyle dla luksusu, co dla wygody.