Joanna: Czasami ludzi prześladuje pech! Mój polega na tym, że szukając drugiej połówki ciągle trafiałam na: niedojrzałe, przejrzałe, nadgryzione lub zjedzone prawie doszczętnie. Mam ich już całą kolekcję! Nie mogę się jednak powstrzymać przed dalszym szukaniem. Dzięki tej przypadłości - wyjątkowo poszukując przyjaciółki, a nie partnera - natknęłam się na Piotra. Czy okaże się, że to właśnie on jest tą jedyną dopasowaną do mnie połówką? Tamara: Pech Aśki jest niczym wobec mojego! Przy niej kręcą się zwykle niewłaściwi faceci, ale przynajmniej się kręcą. Wokół mnie panuje pustka. Jak usiłuję ją zapełnić? A jak myślicie? Umilam sobie czas alkoholem sączonym w gronie przyjaciół lub eklerkami zjadanymi w samotności. A, i jeszcze podobno tańczę na stole. Te wyjątkowe umiejętności i moja mama, oczywiście, sprawiły, że pojawił się w mojej okolicy mężczyzna. Wygląda, hm, apetycznie, ale czy będzie "smaczny"? Elżbieta: Dziewczyny nie zdawały sobie sprawy, czym jest prawdziwy pech! Po tym co przydarzyło się mnie zweryfikują swoje poglądy. Ja na ich temat nie muszę - obydwie są wspaniałe! One i mój ukochany mąż. Oby tylko udało nam się wszystko poukładać od nowa. Życzcie nam dużo szczęścia!