Autor tych wierszy, Leopold Staff (1878-1957) - to jeden z najwybitniejszych polskich poetów lirycznych XX wieku. Jego bogata i wszechstronna, trwająca ponad pół wieku twórczość - to nie tylko liczne tomy wydanych wierszy (między innymi: "Sny o potędze" - 1901; "Ptakom niebieskim" - 1905; "Ścieżki polne" - 1919; "Ucho igielne" - 1927; "Wysokie drzewa' - 1932; "Barwa miodu" - 1936; "Martwa pogoda" - 1946; "Wiklina" - 1954 oraz - wydrukowany już po śmierci poety tomik "Dziewięć Muz" - 1958), ale także dramaty poetyckie oraz przekłady z literatury niemieckiej, włoskiej, francuskiej i antycznej.

U progu swej twórczości (1901) Staff pisał do któregoś ze swych przyjaciół: "Najpiękniejszym poematem jest życie, w miarę jak się je tworzy". I to pozostało motywem przewodnim jego osobistego życia i twórczości. Poezja Staffa głosiła filozofię radosnej pochwały życia i pogodnego spojrzenia nawet na smutek i zwątpienie. Jednym z nurtów tej twórczości było mistrzowskie ukazywanie przyrody w bogactwie jej zjawisk, towarzyszących człowiekowi w każdej chwili życia, krajobrazu polskiego, zmiennych barw pór roku. Kilkanaście wierszy Leopolda Staffa, które obecnie dostajecie do rąk - to nikły okruch jego twórczości poświęconej pięknu ziemi rodzinnej.

Książka została zilustrowana przez wybitnego grafika Janusza Towpika, rysunkami z natury, odzwierciedlającymi koloryt i nastrój różnych pór roku w przyrodzie polskiej.  

źródło opisu: Nasza Księgarnia, 1978
źródło okładki: zdjęcie autorskie