Opowiedziane z humorem perypetie czeskiej rodziny na tle bolesnych wydarzeń politycznych lat 1968-1989. Gdy w 1968 roku rodzina kilkuletniej Oleny zmuszona jest przerwać wakacje i wracać do Pragi, dziewczynka obawia się tylko o jedno: czy żołnierze obcych armii nie zechcą zjeść jej kotka. Dojrzewanie Oleny przypada na czasy normalizacji, wszechobecny strach skłania do zachowań konformistycznych, ulegają mu nauczyciele, koledzy, zaprzyjaźnieni dorośli. Szkoła filmowa, do której bohaterka pomyślnie zdała egzaminy, anuluje jej przyjęcie, gdy ujawnione zostają kompromitujące dokumenty o burżuazyjnej i nacjonalistycznej przeszłości stryja dziewczyny. Ojciec Oleny musi zebrać od znajomych oskarżonego ponad sto poświadczonych notarialnie oświadczeń, by córka mogła wrócić na uczelnię. W powieści Pawlowskiej, bardzo osobistej i w dużej mierze autobiograficznej, koleje losu bohaterki splatają się z historią społeczną i polityczną kraju. Autorka z dystansem i dowcipnie opowiada o rzeczach często nieśmiesznych, przywołując mity rodzinne, świadectwa nadzoru bezpieki i obserwacje obyczajowe.