Powieść Gojawiczyńskiej mnie urzekła. Ma niesamowity klimat, którego często szukam w swoich lekturach i tutaj się nie zawiodłam. Całość opowiada o losach przyjaciółek: Janki i Broni Mossakoskich, Amelii i Czesławy Raczyńskich, jak również Franki i Kwiryny. Do tego poznajemy ich środowisko, a więc rodziców, znajomych i sąsiadów. Dziewczęta pochodzą z dzielnicy Warszawy zwanej Nowolipki. Choć akcja powieści zaczyna się jeszcze przed pierwszą wojną światową, to można historię przedstawioną przez Gojawiczyńską potraktować bardziej uniwersalnie, zawiera bowiem przesłanie istotne dla kobiet i dzisiaj – dorastanie, pierwsze życiowe doświadczenia miłości, niepowodzenia, klęski... Dziewczęta marzą o innym życiu z dala od biedy. W tym sensie można potraktować ją jako powieść feministyczną, poświęconą kobiecie i dla kobiety. Z drugiej strony bohaterki tęsknią do miłości, więc ich wyzwolenie pozostaje pozorne. Książka przepełniona jest atmosferą dwudziestolecia, świata, którego już nie ma od dawna, a mimo wszystko można świetnie wgłębić się w ten portret Warszawy. Gorąco polecam wszystkim paniom i miłośnikom powieści obyczajowych.  

źródło opisu: http://www.weltbild.pl/dziewczeta-z-nowolipek_p1645902.html#longDescr
źródło okładki: http://www.weltbild.pl/dziewczeta-z-nowolipek_p1645902.html#longDescr