Pierwsze recenzje (...) były niemal bez wyjątku pochlebne. „Folwark” zaś porównywano z najcelniejszymi utworami Woltera i Swifta. Orwell stał się z dnia na dzień sławną osobistością, a jego utwór zyskiwał na popularności wraz z nasileniem zimnej wojny. Należy jednak pamiętać, iż pisarz utożsamiał się przez całe życie z lewicą i ruchem socjalistycznym. Bernard Crick słusznie więc podkreśla, iż ponieważ amerykańscy krytycy (...) nie znali na ogół poprzednich książek Orwella i wyrażanych w nich poglądów, uznali „Folwark” za utwór potępiający w czambuł całą lewicę i socjalizm jako ideologię. Była to nieprawda.
Z drugiej jednakże strony niewielu recenzentów dostrzegło, iż książka nie przedstawia w alegorycznej formie wyłącznie dziejów Rewolucji Październikowej oraz epizodów z dziejów ZSRR, iż nie tylko stanowi ona potępienie wszelkiego totalitaryzmy i wszelkiej tyranii, ale dotyka też arcyważnej politycznie kwestii „zdradzonej rewolucji”, alienacji jej przywódców od mas, przywracania przez nowych władców starych porządków (z posłowia Bartłomieja Zborskiego).  

źródło opisu: De Agostini, Altaya, 2002
źródło okładki: zdjęcie autorskie