Poruszająca historia człowieka zmagającego się z głębokim egzystencjalnym lękiem i zarazem poetycka opowieść o melancholii, poszukiwaniu jej źródeł i o trudnym nad nią zwycięstwie. Bohater powraca do pozbawionego radości dzieciństwa, wspomina rodzinne rytuały, domowy matriarchat i schorowanego ojca, sadystyczne nauczycielki i mężczyzn, którzy na siłę chcieli uczyć go życia. W błahych zdarzeniach, z pozoru nic nieznaczących doświadczeniach odnajduje ową atmosferę grozy, bierność, lęk przed dorosło..ścią, z których wydobędą go dopiero spełniona miłość i ojcostwo. To wieloznaczna, oniryczna opowieść bliska poematom prozą. Harar z całą pewnością przekracza wszystko to, co do tej pory Radosław Kobierski osiągnął zarówno w swoich tomach poezji, jak i w debiutanckich opowiadaniach; wygrywa swe nieograniczone możliwości poetyckie, a jednocześnie koordynuje je w „kryształy zimnych form” narracyjnych. Wojciech Kuczok