Zbiór opowiadań będących próbą ukazania środowiska służby folwarcznej, w której prymitywnym i monotonnym bytowaniu autorka dostrzega pełnię psychologiczną przeżyć i moralnych powikłań. Opowiadania cechuje konkretność szczegółów, rysujących wyraziście nie tylko typowe postacie z dworskiego otoczenia i obyczaj wiejski, ale także społeczną i klasową sytuację wsi ok. 1905 roku. Stanowi ona tło, na którym rozgrywają się „elementarne sprawy życia ludzkiego”: ukazuje je pisarka w uniwersalnej perspektywie doli człowieka. Poszukiwanie sensu istnienia w poczuciu ludzkiej wspólnoty i więzi ze środowiskiem zbliża opowiadania Dąbrowskiej do filozofii Conrada. O wysokiej randze artystycznej cyklu współdecyduje przemyślana forma narracji, oparta na technice „punktów widzenia” i mowie pozornie zależnej, pozwalającej wnikać w świadomość przedstawionych postaci i odtwarzać tło ich wewnętrznych przeżyć.  

źródło opisu: Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny. Tom 1, PWN, 1984
źródło okładki: Zdjęcie autorskie