Książka jest próbą przedstawienia współczesnego odczytania dramatów Williama Szekspira, jednak sposób organizacji materiału nie polega na wyodrębnianiu i analizowaniu poszczególnych sztuk, lecz na śledzeniu myśli i wątków obecnych w dziełach autora Hamleta, tak iż powstaje pewnego rodzaju mozaika lub zestaw elementów, z których czytelnik może złożyć własny myślowy portret Szekspira. Interpretacje wywodzą się z lektur współczesnych filozofów zabiegających o stworzenie pomostu między literaturą i naukami społecznymi. Dlatego wiele miejsca w książce poświęca się zagadnieniom tworzenia się i funkcjonowania wspólnoty, sposobów, pytaniu, czy jednostka, uczestnicząc we wspólnocie, może zachować niezawisłość sądów i postępowania, a także ustaleniu, do jakiego stopnia to właśnie peryferyjność i dystans wobec wspólnoty sprawiają, że indywiduum bierze w niej udział w sposób najroztropniejszy. Pojawia się także problem granic ludzkiej wspólnoty i konieczność otwarcia jej na doświadczenie „nie-ludzkiego”, czyli tego, co samo będąc przedspołeczne, warunkuje roztropne społeczne bycie razem. Książka adresowana jest do osób zainteresowanych nie tylko twórczością Williama Szekspira, lecz także współczesną refleksją filozoficzną oraz jej obecnością w literaturze.