Osiemnastoletnia dziewczyna zamierza odnaleźć byłego kochanka swojej umierającej matki, aby dowiedzieć się co skłoniło ją do próby samobójczej. On, nieświadomy podstępu znany pisarz, daje się wciągnąć w tę grę. Odkryta tajemnica staje się jednak przyczyną tragedii. Czytelnik równolegle ogląda wydarzenia oczami obojga bohaterów, poznając zarazem z dzienników pisarza historię jego dawnej miłości. Jako dziecko marzyłem, żeby być niewidzialny. Stanąć gdzieś z boku i słuchać. Patrzeć, jak żyją ludzie. Elżbiecie Wojnarowskiej ta sztuka się udała. Podgląda, opisuje. Wiernie, przejmująco, prawdziwie, dlatego tak pięknie. A historia tej opowieści wciąga, jak najlepszy kryminał. Ale na szczęście to nie kryminał. To literatura. Bogusław Nowicki, literat. Niekochani - to przypadłość, czy los? Bo przecież nie cecha charakteru. Po przeczytaniu książki Elżbiety Wojnarowskiej okrucieństwo tego określenia poraża. A tak niewiele brakowało, żeby ta historia nazywała się: kochani. To przejmująca opowieść. Kazała mi przeżywać ból wraz z jej bohaterami. To ogromna sztuka tak opowiadać. To ogromne przeżycie - czytać. Dorota Lanton, aktorka. Opowieść, którą czytelnik bierze do ręki, jest ukrytym moralitetem, melodramatem z ironicznym podtekstem, historią o niedostatku wrażliwości moralnej. W powieści Elżbiety Wojnarowskiej poważna problematyka etyczna sąsiaduje z poetyckim liryzmem i metaforą. Wojciech Ligęza, krytyk literacki