Ta niewielka książka opowiada o Chopinie słowami samego Chopina, jego współczesnych, przyjaciół oraz innych wielkich twórców epoki. Poznamy dzięki niej psotnego chłopaka, urokliwego młodzieńca, a także znużonego i zmęczonego już chorobą dojrzałego mężczyznę. Dowiemy się, jak o Chopinie pisali jego przyjaciele ( wśród nich najwybitniejsi twórcy jego czasów). Powołaniem Chopina było bez wątpienia komponowanie, ale ten niezwykle utalentowany człowiek całkiem też nieźle pisał. Pozostawił zresz..tą po sobie mnóstwo listów, notatki, laurki, wiersze, fragmenty dziennika. A sądząc po ich stylu, przywiązywał do przekazywanych treści wielką wagę, nigdy nie pisał od niechcenia. Smakował sens słów, dobierając je niesłychanie trafnie. Umiejętność doboru określeń i naturalny dowcip wskazują, że słuch muzyczny ujawniał się u Chopina również w budowaniu frazy językowej. Pisząc używał cudownej polszczyzny inteligenckiej Warszawy. A wszystko, co pisał, pełne jest Chopina.