Książek o czworonożnych pupilach jest tyle, ile ras - psich i kocich. W tej masie trudno znaleźć coś, co przekroczy schemat: ?opowiadamy o naszych milusińskich?. Na szczęście w przypadku "O psach, kotach i aniołach" to się udało.

Jak wiadomo, ludzie dzielą się na tych, którzy kochają psy, i tych, którzy uwielbiają koty. Każdy inny podział społeczny (polityczny, płciowy itd.) wydaje się wobec tego podziału wtórny. Mafia kocia, jeśli tylko zabierze się za książkę Jana Strzałki, natychmiast zapyta, czemu na pierwszym miejscu są psy. Odpowiem od razu: autora przysposobił uroczy kundelek o wysokim IQ i wdzięcznym imieniu Ludwik (dla przyjaciół Ludwiś). Określenia "przysposobił" używam nie bez powodu, bo to pierwszy wniosek, jaki nasuwa się po przeczytaniu rozmów Jana Strzałki z Anną Dymną, Katarzyną Grocholą, Markiem Kondratem, Wojciechem Mannem, Moniką Olejnik, Olgą Tokarczuk, Grzegorzem Turnauem, ks. Janem Twardowskim i Stanisławem Tymem. Bohaterowie wywiadów, wszystko jedno czy są kociarzami czy psiarzami, nie tyle są zakochani w swoich zwierzętach, co wydają się przez nich zagarnięci.

Mądra to książka. Jeśli ktoś spodziewa się ple, ple, ple o pupilach (zwanych niekiedy milusińskimi), to się rozczaruje. Rozczaruje się, bo wiele w tej książce o cierpieniu zwierząt, o naszej miłości do nich i ich oddaniu. Poruszające jest to, co mówi Olga Tokarczuk o śmierci zwierząt i ich psyche. Przejmująca jest rozmowa z ks. Twardowskim. A także to, co ma do powiedzenia Tym o swojej zwierzęcej miłości i poświęceniu (choć on sam tak tego nie definiuje).
Stara prawda każe zapytać: a momenty były? Były! Nie zabrakło ich choćby w rozmowach Strzałki z Dymną i Mannem. Zabawnych historyjek też nie brakuje, bo bohaterowie pamiętają każdą anegdotę z życia swoich czworonożnych przyjaciół. Tylko się zastanawiam, czy rzeczywiście bohaterami są ci, których wcześniej wymieniłam? I dochodzę jednak do wniosku, że zamiast znanych nazwisk powinny się pojawić imiona ich zwierząt (Kaśka, Ałganow, Bodzio, Kazik, Luka, Lis, Mufka, Filip, Fotel).

A na deser komentarz Zygmunta Baumana - świetny!