Dzikie Pola. Jacek Komuda sprawia, że ta odległa kraina staje się nam bliska i pożądana. Każdy, kto tam mieszka, choćby hultaj i zabijaka, zauroczy czytelnika. A niektórzy mogą rzucić prawdziwy urok i zanim się obejrzymy, podsunąć cyrograf do podpisu. Wiecznie będziem tęsknić za opowieścią o Dzikich Polach. Brzęk szabel, błysk zbroi, pojedynki, kurhany, szubienice… Horror po sarmacku Kresy Rzeczypospolitej - zabójczo piękne i piekielnie groźne. Szczególnie dla tych, co szablą robić nie umieją…K..to stamtąd, choćby hultaj i zabijaka, rozmiłuje w sobie Czytelnika. Bo gdzie indziej szukać tak wytrwałych kochanków i tak zaciekłych pojedynków? Od ponad stu lat monopol na wiek XVII posiada Henryk Sienkiewicz. Autor „Trylogii” tak zawłaszczył umysły rodaków, że trudno wyobrazić sobie inny obraz sarmackiej Polski. Na tym większe uznanie zasługuje Jacek Komuda, starający się odkłamać Sienkiewiczowską wizję epoki. W dodatku w niezwykle atrakcyjnej formie. „Opowieści z Dzikich Pól” nie są bowiem zbiorem opowiadań przygodowych, ale horrorów. Sebastian Chosiński, Esensja