- Stęskniłem się za tobą - odparł Mikołaj. - Nie wpuścisz mnie?
- Wejdź, bo przeciąg. - Nie ruszyłam się z przedpokoju. Pies na wszelki wypadek od razu przyniósł gumową kość, położył przed sobą i wyzywająco obserwował Mikołaja.
- Tak będziemy tu stali? - spytał Mikołaj.
- Jak masz coś do mnie, to się streszczaj - warknęłam, choć z bólu ssało mnie w środku.
- Tak po prostu przyszedłem - Mikołaj oparł się o szafę.
- A jak się czuje twoja żona? - starałam się mieć w głosie jak najwięcej ironii.
- Dziękuję, w porządku - udał, że nie rozumie zjadliwości.
- Dlaczego jej nie zabrałeś ze sobą? - brnęłam dalej.
- Rzadko wychodzimy razem - przyglądał mi się spod przymrużonych powiek. - Do twarzy ci z tą ironią - uśmiechnął się.
- Wiesz co? Idź! Idź stąd i nigdy więcej do mnie nie przychodź!