Przełom XIX i XX wieku; do niewielkiego miasteczka w Stanach Zjednoczonych przyjeżdża mała, 10-letnia sierota, dziewczynka o imieniu Pollyanna. To dość dziwaczne imię zawdzięcza swojej, nieżyjącej już od dawna, matce Annie i cioci Polly, u której teraz będzie musiała zamieszkać, jako u swojej jedynej żyjącej krewnej. Ciocia jest starą panną, w jej dużym i bogato wyposażonym domu niewątpliwie są warunki do wychowywania dziewczynki, tyle że ciocia Polly nie jest, delikatnie mówiąc, za bardzo z tego faktu zadowolona. Żyjąc przez wiele lat w samotności (nie licząc służby domowej) stała się osobą zgryźliwą, kapryśną i uprzedzoną do świata i ludzi. I jedynie, jak twierdzi, poczucie obowiązku (to słowo stanie się kluczowe w tej książce) każe jej przyjąć siostrzenicę pod swój dach. W domu tym, oprócz niej, mieszkają gosposia Nancy i stary ogrodnik Tom, pamiętający jeszcze czasy panienki Anny.