Centralnym problemem prozy Kafki jest udręka samotnego człowieka zagubionego w obcym mu, wrogim, zbiurokratyzowanym świecie, którego mechanizmu nie może pojąć i próbuje walczyć z jego anonimowymi siłami. Takim udręczonym samotnikiem jest Józef K., bohater "Procesu", skromny urzędnik bankowy, który w czasie trwającego cały rok procesu, nie znając aktu oskarżenia ani sędziów, powoli ulega fascynującej potędze nieuchwytnego sądu. Ów sąd stanowi metaforyczną wizję współczesnej pisarzowi rzeczywistości społecznej. Oryginalna twórczość Kafki wyrosła na gruncie ekspresjonizmu, ale wybiega daleko poza ten kierunek. Jego utwory są wciąż popularne i nadal wywierają wpływ na rozwój współczesnej prozy światowej.