John Henry Newman (1801-1890) był anglikaninem, jednym z twórców słynnego ruchu oksfordzkiego – Oxford Movement – dążenia intelektualistów angielskich do odnowienia anglikanizmu poprzez studia nad tradycją chrześcijańską.

W 1845 roku przeszedł na katolicyzm. Papież Leon XIII powołał go w 1879 do kolegium kardynalskiego. Newman wniósł do katolickiej wspólnoty zarówno żarliwość najlepszego nurtu myśli anglikańskiej, jak i osobiste osiągnięcia duchowe. Można by rzec, iż w długiej drodze do katolicyzmu odkrył na nowo naukę tradycyjną Kościoła – odkrył ją w żywym doświadczeniu. Doświadczenie to utrwalił w wielu wspaniałych dziełach pisarskich.

Współczesny Norwidowi, bliski jest mu też przez to, że myśl katolicka obu tych pisarzy dźwięczy dziś dla nas tonem niezależnym od przemian czasu: nie jest to myśl „przedsoborowa” ani „posoborowa”. Swoim do głębi osobistym dźwiękiem głosu kieruje nas ona po prostu ku temu, co w Piśmie Świętym zawsze aktualne.

Niniejsze, czwarte, bardzo rozszerzone wydanie zostało przygotowane na setną rocznicę śmierci pisarza.  

źródło opisu: Okładka książki