Główny bohater i narrator w jednej osobie, dziennikarz, kiedyś depeszowiec, a w chwili spisywania swej powieści szacowny jubliat, autor cotygodniowych felietonów i krytyk muzyczny, człowiek żegnający się właściwie z życiem, dostaje szansę spełnienia swego erotycznego i niemoralnego kaprysu - szalonej nocy z nieletnią dziewicą. Niezaspokojona chętka wprowadza w jego dość nudne, szare, ustabilizowane, emeryckie życie niepokój, który okazuje się pierwszą w jego życiu i niewątpliwie ostatnią młodzieńczą miłością.Powieść Garcii Marqueza to skromna elegia o późnej miłości, a nie swawolny przewodnik po zamtuzach, o czym mam nadzieję przekonają się ci Czytelnicy, którzy będą mieli odwagę po tę książkę sięgnąć. Widniejący na okładce tytuł powieści jest tytułem zastępczym, tytułem roboczym, tytułem wstydliwym i ocenzurowanym. Tłumaczowi pozostaje jedynie wierzyć, że być może nadejdzie czas, gdy Rzecz o mych smutnych kurwach będzie mogła pod tym właśnie tytułem się ukazać.