W osiemnastu modlitwach być sam na sam z Bogiem? To trudne. Ale modlitwy Janusza Korczaka są szczególne. To modlitwy: matek i dzieci, uczonych i artystów, starych i młodych modlitwy zadumy i niemocy, buntu i pojednania, skargi i smutku. Ukazały się w 1922 roku, dwa lata po śmierci matki autora. Z pewnością nosił je długo i głęboko w sercu. Od dzieciństwa. I zawsze najważniejsza dla niego była potrzeba modlitwy. Panie mój, z pokorą biegnę do Ciebie, aby Cię prosić o największą dla człowieka łaskę ..- o dar modlitwy. Widać otrzymał ten wielki dar i podzielił się nim. To nie są modlitwy-pacierze, to medytacje. Dla każdego. Ku Tobie, Boże!Po latach tekst modlitw przypadkowo trafił w ręce ks. Tymoteusza. Ani chwili nie wahał się, by piękny Korczakowy tekst przygarnąć, zakochać się w nim, pokazać i dać ludziom. Gdy podzielił tekst na wersy, modlitwy stały się jeszcze piękniejsze: urodą i melodyjnością psalmów, rytmem wielkiej poezji.