W prezentowanym pierwszym zbiorze utworów niebeletrystycznych możemy obserwować, jak jego orginalny umysł na przestrzeni ostatnich czterech dziesięcioleci podejmuje rfeleksję nad literaturą, kondycją artysty posród "gwałtownych zawirowań" oraz nad samym życiem.
Starannie wyselekcjonowane, napisane niezwykle klarownym językiem teksty obejmują: esej o Mozarcie, mowę noblowską z 1976 roku, rozważania na temat Chicago - ukachanego miasta Bellowa, wspomnienia o zmarłych przyjaciołach (Johnie Cheeverze, Allanie Bloomie...) oraz omówienie stanu współczesnej powieści. Bellow powołuje sie na Tołstoja, Dostojewskiego, Flauberta, Prousta, Conrada i innych mistrzów prozy, którzy potwierdzają świadectwo jego własnego życia, jego przekonanie, że powieść jako dzieło sztuki może przynieść wiele dobrego społeczeństwu wyjałowionemu przez cywilizację.  

źródło opisu: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 1998
źródło okładki: http://www.zysk.com.pl/