Świece na wietrze tak szybko gasną jak tylko może zgasnąć ludzkie życie, tak szybko jak może zgasnąć miłość. Książka opowiada o losach żydowskiego
chłopca, o jego dorastaniu na litewskiej wsi, o odnajdywaniu się w życiu, w którym traci on wszystkich swoich bliskich oraz o konieczności podejmowania
wyborów. Jest to bardzo poetycka i refleksyjna historia o przeciwstawianiu się przeciwnościom losu, o człowieczeństwie, miłości, które jak świece na
wietrze jeden podmuch może zgasić. Poprzez małego chłopca został wspaniale i bardzo sugestywnie przedstawiony tak ulotny świat przeżyć wewnętrznych,
poszukiwań w samym sobie. Książka pozostawia po sobie niewątpliwą refleksje na temat życia, na temat tego jakimi my sami ludźmi jesteśmy.
Nasuwa się jednak pewne pytanie, a jeśli te świece wcale nie są zapalone...  

źródło opisu: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987
źródło okładki: Zdjęcie autorskie