Wczesna rozprawa Jeana Paula Sartre’a, szkic o teorii emocji, zapowiada późniejsze rozważania skoncentrowane wokół tzw. ontologii radykalnej, wytyczającej kierunek egzystencjalizmu francuskiego. Problem świadomości jako bytu wolnego, podejmującego „spontaniczne" decyzje i dokonującego wyborów w zaistniałej rzeczywistości, wreszcie możliwość odwrotu od świata realnego poprzez intencję emocjonalną znajdą swe rozwinięcie w późniejszym, klasycznym okresie twórczości autora Bytu i nicości. Na stronach Szkicu o teorii emocji Sartre daje się poznać jako kreatywny i krytyczny teoretyk, znakomicie pogłębiający i rozszerzający koncepcje Husserla i Heideggera, nadający im swoiste i niepowtarzalne piętno „sartyzmu".