Just a reading list of historical fiction ebooks from my public library (uses overdrive).  More than books pictured.

Batszeba (?-po 970 p.n.e.) to jedna z żon izraelskiego króla Dawida (ok. 1040-ok. 970 p.n.e.), o której mówi się, że była tą najukochańszą, a jednocześnie najbardziej sławną. Ich małżeństwo zostało zawarte po tym, jak łączył ich pozamałżeński romans w czasie, gdy Dawid był już królem. Działo się to mniej więcej w latach 1005-965 przed naszą erą. Historia Batszeby i Dawida okazała się tak trwała, że stała się inspiracją do stworzenia niezliczonej ilości powieści romantycznych, filmów oraz sztuk dramatycznych. Związek Batszeby i Dawida koncentrował się na jednym pytaniu: Kto kogo uwiódł? Dzieje tej pary zapisane są w starotestamentowej Drugiej Księdze Samuela w rozdziałach jedenastym i dwunastym na tle wojny Dawida z Ammonitami, czyli starożytnym plemieniem aramejskim, które w XII wieku przed naszą erą osiedliło się na terytorium Zajordania, na północny wschód od Moabu (kraina historyczna położona na wschodnim brzegu Morza Martwego na terenie dzisiejszej Jordanii), pomiędzy lewym dopływem Jordanu a rzeką Arnon na południu. Kraj Ammonitów zwany był Ammonem. Tak więc rozdział jedenasty Drugiej Księgi Samuela opowiada o tym, jak król wysłał swoją armię na wojnę, zaś sam pozostał w Jerozolimie. Oczywiście pozycja Dawida na tronie była wystarczająco bezpieczna i tak naprawdę nie potrzebował już staczać z nikim bitew, aby udowodnić swoją potęgę militarną. Dlatego mógł pozwolić sobie na wysłanie tylko swoich generałów.

I tak oto podczas relaksu na pałacowym balkonie, z którego król miał widok na całe miasto, dojrzał nagle piękną kobietę biorącą kąpiel. Dzięki swoim posłańcom, Dawid dowiedział się, że kobietą tą jest niejaka Batszeba, żona Uriasza Hetyty, czyli oddanego żołnierza walczącego u boku Dawida. Fakt ten rodzi zatem kluczowe pytanie: Czy Batszeba przyszła do Dawida z własnej woli, czy może król zmusił ją do bycia mu uległą? Tradycyjne studia biblijnie wskazują, że Batszeba nie mogła nie wiedzieć, że jej dom znajduje się bardzo blisko królewskiego pałacu, biorąc pod uwagę fakt, iż Dawid był wystarczająco blisko, aby móc ujrzeć ją podczas kąpieli, której oddawała się na świeżym powietrzu. Co więcej, w tym czasie jej mąż Uriasz opuścił ją, aby walczyć w sprawie Dawida. Chociaż feministyczna interpretacja biblijna dowodzi, że Batszeba była ofiarą króla, to jednak mimo to mogła przecież odmówić Dawidowi swojego ciała. Są tacy badacze Biblii, którzy odkryli informację dotyczącą tego, iż Batszeba była jednak tak samo winna, jak inne żony króla. Kiedy Dawid posłał po nią swoich ludzi, ta natychmiast do niego przyszła. Nie była przez nich do niczego zmuszana, ani też nie starała się używać licznych wymówek, które posłużyłyby jej w uniknięciu spotkania z innym mężczyzną, nawet jeśli był to sam król, a jej męża nie było wtedy obok. Zamiast tego, poszła do Dawida z własnej woli i dlatego ponosi odpowiedzialność za to, co stało się później.

Przeczytaj całość

Księga Rut to jedna z ksiąg Starego Testamentu, której nazwa pochodzi od imienia głównej bohaterki. Poza niniejszą księgą, Rut wspomniana jest również w Ewangelii według świętego Mateusza. Księga opowiada dzieje pewnej rodziny judzkiej z Betlejem, przebywającej na emigracji w Moabie, czyli w historycznej krainie położonej na wschodnim brzegu Morza Martwego na terenie dzisiejszej Jordanii. W starożytności krainę tę zamieszkiwał lud Moabitów, który w X wieku przed naszą erą został podbity przez wojska izraelskiego króla o imieniu Dawid. Z kolei na terenach leżących na północ od Moabu mieszkali Ammonici.

Po śmierci męża i dwóch synów, matka rodziny – Noemi – wraz ze swą synową – Rut – powraca do rodzinnego Betlejem. Na zasadzie obowiązującego wówczas prawa wykupu oraz dzięki staraniom Noemi i Rut, niejaki Booz, będący krewnym zmarłego męża Noemi, poślubia Rut. Owocem tego małżeństwa jest Obed, który przedstawiony jest w genealogii Peresa jako dziadek wspomnianego wyżej króla Dawida.

Osnową księgi niewątpliwie było ludowe opowiadanie, które opracowano dość starannie pod względem literackim, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę charakterystykę poszczególnych bohaterów. W ten sposób powstał opis zbliżony do gatunku literackiego noweli. Główną jego myślą jest opieka Boga nad każdym, kto poddaje się Jego kierownictwu i starannie wypełnia swe obowiązki. Ponadto księga zawiera kilka wątków doktrynalnych o znaczeniu ubocznym, jak na przykład uniwersalizm zbawienia, pochwałę stanu wdowiego, wczesną historię dynastii Dawidowej oraz jej prawo następstwa na terenach byłego pokolenia Efraima, a także podkreślenie znikającego prawa lewiratu, jak i prawdopodobnie protest przeciw potępieniu małżeństw mieszanych przez Ezdrasza i Nehamiasza. Ten pierwszy był kapłanem żydowskim i jednym z przywódców Żydów po powrocie z niewoli babilońskiej. Znany przede wszystkim jako kopista Prawa Mojżeszowego. Miał znaczący wpływ na skompletowanie i zachowanie tekstu Starego Testamentu. Z kolei Nehemiasz był namiestnikiem króla Persji w Judei i razem z Ezdraszem reformował judaizm. Obydwaj żyli na przełomie V i IV wieku przed naszą erą.

Przeczytaj całość

Starotestamentowa Księga Jozuego stanowi szóstą z kolei księgę, która poniekąd nie jest zależna od Pięcioksięgu, lecz zaliczana jest przez kanon żydowski do Proroków Starszych. Jest ona także kontynuacją historycznego wątku poprzedniej księgi, czyli Księgi Powtórzonego Prawa. Księga Jozuego składa się z trzech części. Pierwsza z nich obejmuje rozdziały od pierwszego do dwunastego, druga to rozdziały od trzynastego do dziewiętnastego, natomiast trzecia zawiera rozdziały od dwudziestego do dwudziestego czwartego. Pierwszą część Księgi Jozuego można zatem określić jako swego rodzaju opowiadania o walce zdobywczej. Bazują one na etiologiach, które opierają się na relacjach częściowo pochodzących z czasów, kiedy żył Jozue. W tej części księgi poszczególne pokolenia Izraelitów przestają prowadzić koczowniczy tryb życia i zaczynają osiedlać się w jednym miejscu. Na etiologiczny, czyli wyjaśniający pochodzenie nazw geograficznych, gatunek opowiadań bardzo różnego pochodzenia, wskazuje dość często używana formuła: aż do dnia dzisiejszego. Jest ona właściwa najdawniejszym opowiadaniom biblijnym Starego Testamentu.

Druga część Księgi Jozuego posiada zgoła odmienny charakter, lecz również wywodzi się z dawnych przekazów, pozostając być może w związku z niektórymi rozdziałami Księgi Liczb. Oczywiście podział kraju, jakiego dokonał Jozue nasuwał szereg indywidualnych problemów, które z kolei omawia część trzecia niniejszej księgi obok wyliczenia miast ucieczki i miast kapłańskich. Szczególny problem stanowiły jednak pokolenia zajordańskie, które wywołały spór zakończony powszechnym porozumieniem i przymierzem zawartym w Sychem.

Przeczytaj całość