Minęło trochę czasu od kiedy przeczytałam tę książkę. Pisana teraz opinia jest trochę zmieniona przez czas, jednak myślę, że ocenę pozostawiłam taką samą.

Zacznę może od tego, że liczyłam na rozsądne wyjaśnienie zdarzeń pod koniec drugiej części. I mogę stwierdzić, że doczekałam się. Zaakceptowałam je jako realne i nieprzesadne. Także byłam z tego powodu bardzo zadowolona i mogę również powiedzieć, nawet zaciekawiona biegiem wydarzeń.

Co do tego biegu wydarzeń moim największym zastrzeżeniem do książki było, jak dla mnie, małe powiązanie wstępu i rozwinięcia książki z jej zakończeniem. Uważam, że można tu by było podstawić randomowe wydarzenia, a zakończenie tak i tak dać takie samo. Bardzo mnie to raziło. Bohaterowie mogli przeżyć to co przeżyli, albo również coś zupełnie innego, a dla zakończenia książki i tak nie miałoby to znaczenia. Tak na marginesie to zakończenie nie za bardzo mi się podobało.

Jeszcze jednym minusem tej książki okazali się główni bohaterowie. Byli do cna zachwyceni sobą nawzajem. To było przeokropne. Kto na świecie zna drugą osobę na wylot, że wie co ona myśli, co zaraz zrobi i co czuje? I jeszcze jej te wszystkie zachowania w 100% odpowiadają i wręcz ich od tej drugiej osoby oczekują?

Myślę, że ta część tej serii była równie ciekawa co pozostałe, jednak czegoś w niej brakowało. Niby historia ciągle pociągająca (z tym jednym minusem, o którym wspominałam), narracja ciągle dobra (choć z irytującymi bohaterami, bardziej niż zwykle), zakończenie notabene lepsze niż drugiej części, to jednak dla mnie nie było ono spełnieniem marzeń. Było za łatwe.

Dlatego ostatnią część serii oceniłabym najniżej ze wszystkich. Jednak nadal uważam, że ta trylogia jest warta przeczytania, dlatego ocenię ją na równi z drugim tomem. 

Może niesłusznie oceniłam tę książkę o pół gwiazdki niżej niż pierwszą część. Ale jak myślę o niej jako o osobnej książce, wyrwanej z porównań do pierwszej części, to tak właśnie bym ją oceniła.

Książka nie jest zła, jest naprawdę bardzo fajna. Jej narracja pierwszoosobowa się poprawiła (może przez bohatera, bo ten po prostu mniej mnie irytował). Ogólnie bohaterowie stali się bardziej zróżnicowani niż w pierwszej części, nie tacy na jedno kopyto, dzięki czemu byli bardziej realni. Podobało mi się również, że główny bohater nie był w końcu taki idealny, ani też przesadnie nieidealny. Jego zachowanie na początku wręcz mnie irytowało, ale to wszystko przez jego, w tym wypadku, idealne wyśrodkowanie. Człowiek miał dużo zalet, ale też dużo wad. I dzięki temu bardzo mi przypadł do gustu.

Co do historii, ta część opowiada zupełnie inną bajkę. W tej książce mamy ogromny spisek i problemy o dużo większej skali niż poruszane w pierwszej części. Pierwszemu tomowi zarzucałam przewidywalność, tutaj już tego zrobić nie mogę. Powiem, że nie wiedziałam co wydarzy się dalej, mogłam przewidywać jedynie zakończenie poszczególnej akcji.

Przechodząc do minusów tej książki. Niestety najbardziej drażniło mnie to, że dużej części medycznych faktów, które były poruszane w książce, nie zrozumiałam. Główny bohater nie rozumiał tych faktów razem ze mną, co stwarzało idealny pretekst na wyjaśnienie i właśnie zrozumienie ich. Następowało wyjaśnienie, ale jak dla mnie zabrakło zrozumienia. Jakoś niedostatecznie mi to wszystko przekazano. Czułam, że coś zaczynam rozumieć i brakowało mi pewnie praktycznie jeszcze jednego zdania, lecz ono się nie pojawiało i pozostawałam w stanie dezorientacji już do końca. 

Jeszcze jednym minusem okazało się zakończenie książki. Oczywiście nie ujawnię szczegółów, ale powiem tyle, że wszystko co podobało mi się w pierwszym tomie, tutaj zostało zaprzepaszczone. Jedynie mogę się cieszyć, ze nie jest to koniec serii i mogę mieć nadzieję, że mdłe poczucie po tych ostatnich stronach się zmieni czytając następny tom. Niestety jednak końcówka nie zapowiada, jak dla mnie, tego tomu w najlepszym świetle.

Także drugi tom Przeglądu Końca Świata owszem niejako naprawił błędy pierwszego, ale popełnił niestety nowe. Mam ogromną nadzieję, że ostatni tom nie popełni już starych błędów, a nowe, o ile będą, będą wybaczalne.

Rzecz, która najbardziej spodobała mi się w tej książce, to przede wszystkim styl pisania, który sprawia, że wręcz połyka się kolejne rozdziały. Mimo że mam kilka zastrzeżeń co do przewidywalności akcji oraz do irytujących bohaterów.

Co do samych bohaterów - najbardziej do nich pasuje ocena "okej". Im bardziej główny bohater tym bardziej jest doskonały i bez skazy, oczywiście skazy na utalentowaniu, bo nasza główna bohaterka jest nieco chora (to nie jest spojler). Każdy z bohaterów ma identyczne poczucie humoru, którego nie oceniam, bo de facto, każdy ma inne, jednak jednolite występujące w książce jest nieco irytujące. Jeżeli przełknie się te rzeczy podczas czytania całej książki i skupi na akcji, będzie okej.

Natomiast co do akcji, jak wspomniałam jest nieco przewidywalna. Nie zaskoczyła mnie, ale też tego nie oczekiwałam (przecież to młodzieżówka, a jak na młodzieżówkę jest całkiem niezła).

Nie wiem co jest takiego w tej książce, że potrafię bez wahania wymienić minusy, natomiast plusy przychodzą mi ciężko, a mimo wszystko oceniam książkę wysoko. Ma coś w sobie. Ma ciekawą historię, mimo że dosyć oczywistą. Styl, w którym jest prezentowana jest bardzo dobry. A chociaż nie lubię pierwszoosobowej narracji, ta nie za bardzo mi przeszkadzała. (Chociaż przypomniał mi się jeszcze jeden minus - autorka ma zwyczaj trzymać napięcie do końca rozdziału, gdzie występuje wielkie bum, a w następnym rozdziale mamy przeskok akcji do wydarzeń po wielkim bum, a ja natomiast z chęcią chciałabym przeczytać relacje co dzieje się podczas wielkiego kryzysu, a nie gdy już go rozwiązują.)

Jeżeli ktoś lubi młodzieżówki zdecydowanie polecam. Mogę również powiedzieć, że nie przepadam za tematem zombie, ale to nie przeszkodziło mi wciągnąć się zupełnie w tę książkę. Także zapewne to jej kolejny plus.

„Dowiedzieliśmy się, co działa, co robić i na co zwracać uwagę, obserwując ludzi dokoła. To była oddolna rewolucja, która dokonała się dzięki dwóm prostym zasadom – zrób, co możesz, żeby przetrwać, a potem napisz, czego się nauczyłeś, bo może w ten sposób uratujesz komuś życie.”

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam cokolwiek o zombie, prędzej mogę przywołać w pamięci film Świt żywych trupów (i komedię z analogicznym tytułem – Świt żywych kretynów), Zombieland czy serię anime Highschool of the Dead. Szczerze powiem, że literacko motyw ten nieszczególnie mnie interesował. Za sprawą Feed, świat pełen chodzących nieumarłych, zyskał jednak w moich oczach. Chociaż nie bez zgrzytów.

Więcej na:

http://czytamjestempodrugiejstronielustra.wordpress.com/2014/09/23/mira-grant-feed/

lub

http://czytam-jestempodrugiejstronielustra.blogspot.com/2014/09/mira-grant-feed.html#more