Książka opowiada fascynujące dzieje katarów (albigensów) oraz ich poprzedników bogomiłów. Niezwykle interesująco i dokładnie opowiada o ich wierzeniach religijnych, zwyczajach i obyczajach. Berdzo ciekawym i cennym uzupełnieniem ksiązki są przekłady dwóch katarskich tajemniczych świętych ksiąg: “Tajemna księga, czyli zapytania Jana zadane w wieczerniku Królowi Niebieskiemu” oraz PO RAZ PIERWSZY PRZETŁUMACZONE NA JĘZYK POLSKI “Widzenie Izajasza zwane również wniebowstąpieniem Izajasza” opowiadającego o podróży do nieba tego proroka, i jego powrocie na ziemię. Bardzo intrygujące opisy innych światów poza Ziemią.
Opis: Dokładne opracowanie historii, wierzeń i rytuałów oraz pełny polski przekład oryginalnych świętych tekstów „Tajemnej księgi katarów, czyli zapytań Jana zadanych w wieczerniku Królowi Niebieskiemu” („Interrogatio Johannis”) i „Widzenia Izajasza zwanego również wniebowstąpieniem Izajasza” opowiadającego o podróży do nieba tego proroka, i jego powrocie na ziemię. Bardzo intrygujące opisy innych światów poza Ziemią.” Saa tu również inne teksty katarskie: "Apparelhamentum, powszechna spowiedź liturgiczna" z Rytuału Lyońskiego oraz "Traditio, zanurzenie w doskonałej społeczności", z Rytuału Lyońskiego.
Katarzy mieli swoją własną organizację kościelną, konkurencyjną względem struktur Kościoła rzymskiego, swoją własną obrzędowość, swoją własną naukę i swoje własne cele. Mimo iż kataryzm powstał na średniowiecznym Zachodzie, to jego korzenie znajdują się na Wschodzie, w bułgarskim bogomilizmie. Bogomilska nauka przedostała się na Zachód około pierwszej połowy XII stulecia, prawdopodobnie drogą przez Dalmację. Kataryzm najpierw pojawił się na południu Francji i na północy Italii, w późniejszym zaś czasie rozszerzył się na Niemcy, Flandrię, Katalonię, dotarł do Bretanii, a niektórzy uważają także, iż mógł on dotrzeć także i do Czech. Największy rozwój kataryzmu obserwujemy w Italii i Okcytanii. Na tych terenach, głównie jednak w Okcytanii, kataryzm cieszył się największą popularnością wśród patrycjatu miejskiego. W ostatniej ćwierci wieku XII i na początku XIII stulecia, nadeszła doba największego rozkwitu kataryzmu okcytańskiego, zaś zaraz potem italskiegoii. Nauka katarska nigdy nie stanowiła jednolitego, zdogmatyzowanego systemu teologicznego. Opierała się ona na tekstach biblijnych kanonicznych i apokryficznych. Katarów charakteryzował silny antyklerykalizm w stosunku do duchowieństwa katolickiego, odrzucali też oni sakramenty Kościoła rzymskiego, śpiew kościelny, kult relikwii, obrazów, krzyża. Wierzyli, że tylko oni stanowią prawdziwy Kościół Chrystusa, natomiast Kościół rzymski pozostaje we władaniu diabła.

Spis treści:
Spadkobiercy Maniego - bogomiłowie i katarzy
Bogomilska nauka
Na Zachodzie
Organizacja
Obrzędy
Apparelhamentum, powszechna spowiedź liturgiczna z Rytuału Lyońskiego
Traditio, zanurzenie w doskonałej społeczności, z Rytuału Lyońskiego
Wierzenia
Rozwój i upadek
Tajemna księga katarów
Tajemna Księga czyli Zapytania Jana zadane w wieczerniku Królowi Niebieskiemu
Bunt Lucyfera
Widzenie Izajasza
Widzenie Izajasza zwane także Wniebowstąpieniem Izajasza
Bibliografia