Maria Pawlikowska - Jasnorzewska (nazwiska po drugim i trzecim mężu) w polskiej poezji jako pierwsza spośród kobiet wtargnęła na niwę liryki miłosnej. W młodości kształciła się na malarkę w Akademii Krakowskiej, ale nie poszła w ślady przodków, nad malarstwo przedłożyła poezję. Lata dwudziestolecia międzywojennego stworzyły sprzyjający klimat obyczajowy dla ilustracji psychologii kobiety. Główny temat wierszy Pawlikowskiej stanowią przeżycia miłosne, co było obyczajową prowokacją. Określając jej pozycję wśród poetyckich kierunków epoki należy umiejscowić pisarkę obok grupy "Skamander". Wiersze jej cechuje bowiem biologizm, zmysłowość, szczerość i bezpośredniość, posługiwanie się językiem potoczny...
Maria Pawlikowska - Jasnorzewska pochodziła ze sławnej rodziny Kossaków. Dziadkiem jej był malarz Juliusz Kossak, znakomity akwarelista malujący głównie sceny batalistyczne, historyczno - rodzajowe, jeźdźców w ujęciu portretowym. Głównym tematem jego prac był koń, a do najbardziej znanych dzieł należą: "Konie na pastwisku", "Wyjazd na polowanie", "Odsiecz Smoleńska". Ojcem przyszłej poetki był Wojciech Kossak, syn Juliusza, również malarz, kontynuator malarskiej tematyki ojca. Wielką popularność przyniosły mu prace o tematyce historycznej i batalistycznej (głównie z wojen napoleońskich i powstania listopadowego), a także portrety. Najbardziej znanymi jego dziełami są: "Olszynka Grochowska", "Śmierć Sowińskiego", "Bitwa pod Kircholmem" oraz współautorstwo panoramy "Racławice".  

źródło opisu: http://media200.8p.pl/sklep/index.php?p4597,wiersz...(?)
źródło okładki: http://media200.8p.pl/sklep/index.php?p4597,wiersz...»