Wiersze zebrane są jednym zbiorem ukazującym poezję tego autora od początku do czasu, gdy postanowił poezją dłużej nie zajmować się, zawierają one również teksty wcześniej niepublikowane. O tej poezji Czesław Miłosz mówił, że są „walką z przyzwyczajeniami młodości, z własną słabością i z cenzurą, żeby wreszcie paroma wersami wziąć udział w publicznej dyspucie o dobru Rzeczpospolitej […]. Rytm czasu mierzonego politycznymi i literackimi nowinkami był dla Hertza obojętny, żył i starzał się w Warszawie zanurzonej w dawność […]. Jego opór, człowieka, który „milczy i wie”, był jednak gruntownie przemyślany i łączył się z negatywną oceną poezji XX wieku, z niewieloma wyjątkami”.
Wiersze zebrane opracował i posłowiem opatrzył Marek Zagańczyk („Zeszyty Literackie) kurator archiwum i spuścizny Pawła Hertza.