„Wykłady ze wstępu do psychoanalizy. Nowy cykl” - pomyślane jako ciąg dalszy wykładów znanych po polsku jako „Wstęp do psychoanalizy” - nigdy nie zostały wygłoszone. Chory na raka jamy ustnej Freud nie był już w stanie prowadzić wykładów.
Napisał je pod wpływem osobliwych okoliczności: na wiosnę 1932 roku Internationaler Psychoanalytischer Verlag (Międzynarodowe Wydawnictwo Psychoanalityczne) przeżywał poważne trudności finansowe – Freud wpadł na pomysł, że można by temu zapobiec dzięki opublikowaniu ciągu dalszego znanych już i popularnych „Vorlesungen zur Einfürhrung in die Psychoanalyse” (czyli właśnie „Wstępu do psychoanalizy”). Rozpoczętą w maju tego roku pracę Freud ukończył pod koniec sierpnia tegoż roku, książka ukazała się 6 grudnia.
Freud zachował ciągłość numeracji, podobny tok narracyjny i styl, zwracają się do wyimaginowanej publiczności.
„Nowy cykl”, mimo że nawiązuje do wcześniejszych wykładów, ma nad nimi znaczną przewagę - teksty te powstały prawie dwadzieścia lat później, a zatem wtedy, gdy Freud napisał już większość swych najważniejszych prac, zmodyfikował dawne poglądy i wniósł nowe, odzwierciedla przeto dojrzałe idee twórcy psychoanalizy.
W żadnym wypadku nie chodziło mu o to, by te nowe wykłady zastąpiły wcześniejsze. Nie traktował ich jako dzieło autonomiczne, które może się spodziewać własnego kręgu czytelników - to jedynie ciąg dalszy, uzupełnienie wcześniejszych wykładów; jeśli chodzi o stosunek do nich, rozpadają się one na trzy grupy. Do pierwszej grupy zaliczyć należy nowe opracowania tematyki poruszonej już wcześniej, piętnaście lat temu - tematyki, która za sprawą zmiany poglądów domagała się innego przedstawienia, a zatem krytycznej rewizji. Dwie inne grupy obejmują wykłady uzupełniające we właściwym znaczeniu tego słowa, traktują bowiem o sprawach, o których w czasie, gdy Freud wygłaszał pierwszy cykl wykładów, nie było mu wiadomo nic lub było wiadomo zbyt mało, by można im było poświęcić osobny rozdział.
„Nowy cykl” to nie tylko ciąg dalszy „Wstępu do psychoanalizy” - to również praca krytyczna wobec niektórych wcześniejszych poglądów i koncepcji, to także dyskusja z głównymi dysydentami ruchu psychoanalitycznego - Alfredem Adlerem i Carlem Gustawem Jungiem.


SPIS TREŚCI

Przedmowa
Wykład XXIX. Rewizja teorii marzenia sennego
Wykład XXX. Marzenie senne i okultyzm
Wykład XXXI. Rozszczepienie osobowości psychicznej
Wykład XXXII. Lęk i życie popędowe
Wykład XXXIII. Kobiecość
Wykład XXXIV. Wyjaśnienie, zastosowania, punkty orientacyjne
Wykład XXXV. O światopoglądzie
Bibliografia A
Bibliografia B
Bibliografia C
Nota redakcyjna
Nota o autorze
Indeks osób  

źródło opisu: Wydawnictwo KR, 2009
źródło okładki: zdjęcie autorskie