Hanna Samson to dziennikarka na cały etat, psycholog na pół i pisarka na godziny. Po powieściach "Zimno mi, mamo" i "Pułapka na motyla" przedstawia zbiór opowiadań na dwie, trzy godziny czytania. Trzeba jeszcze doliczyć kilkanaście minut śmiechu, choć sprawy, o których mówi, są poważne, prawie poważne, a czasem tylko takie udają. Bohaterki opowiadań to kobiety zdolne do szaleństwa, nienawiści, miłości. Takie, które i obiad ugotują, i kogoś zamordują, a potem szybko posprzątają mieszkanie i zrobią się na wampa. Pragną kochać i być kochane, ale na związkach z mężczyznami rzadko dobrze wychodzą. Jedna z nich w chwili jasności dzieli ludzi na kobiety i dzieci. Te pierwsze w opowiadaniach Hanny Samson są o wiele ciekawsze. Tak jak w życiu.