"Nie chciałbym stwarzać wrażenia, że jest to książka dla mnie mało ważna. Praca nad nią odpowiadała mojej głębokiej potrzebie, z wiekiem coraz silniej odczuwanej: potrzebie zanurzenia się w ten ludzki gąszcz, który nazywamy historią naszej współczesności, czy też po prostu naszą cywilizacją. Niezwykłe to widowisko i sam w nim uczestnicząc, zdumiewałem się jakimś nadmiarem, wymykającym się słowom. Starość zmieniała mnie w dom otwarty dla głosów ludzi, których kiedyś znałem, także dla tych znanych ze słyszenia albo z lektury. Całe kłębowisko splątanych losów, tragiczne i komiczne, kolory, kształty, dźwięki różnych języków i różnych akcentów" (Czesław Miłosz, fragment "Przypisu po latach")