Książka o tym, że ludziom przytrafiają się sytuacje banalne i pospolite - a jednak może się okazać, że nie aż tak banalne i pospolite, by gdzieś głęboko nie odcisnęły swego piętna. Przeżywanie staje się tu podstawowym wymiarem egzystencji; podstawowym, a zarazem tajemniczym, bo przecież miłość to tylko zintensyfikowany ból, zachwyt w sekundę przeradza się w rozczarowanie, a nuda okazuje się sposobem na śmierć i życie. Monika Mostowik wchodzi śmiało w zakazane obszary współczesności. Jej narzędziem jest własny język, zarazem skrupulatny i obrazowy. Obdarzając uwagą zarówno czułość, jak i okrucieństwo, a zwłaszcza ich nierozdzielne związki, wędruje z wdziękiem akrobatki po linie zawieszonej między chłodnym biegunem analitycznego oglądu a gorącem niezakłamanego współczucia.