Viola Fischerova (ur. 1935) należy do pokolenia poetów i tłumaczy, którym odmówiono prawa do publikacji w Czechosłowacji po inwazji w 1968 r. Po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego poetka wyemigrowała ze swoim późniejszym mężem Pavlem Buksą (znanym pod literackim pseudenimem Karel Michal) do Szwajcarii. Samobójcza śmierć męża stała się dla Fischerovej impuslem, który przywrócił ją poezji. Skłonił do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak się stało. Doświadczenie śmierci stało się głównym motywem jej poezji. Śmierć ma funkcję oświecającą, wręcz kreatywną - czasem dopiero jej bliskość warunkuje i wyzwala akt twórczy, poprzez który poeta może się otrzeć o zasadnicze wartości życia. Tom poetycki zatytułowany Wiersze za duszę Pavla Buksy (1993), określony został przez krytykę jako spóźniony dojrzały debiut Violi Fischerovej.