Dante z wątku o cechach literatury odpustowej wysnuł dzieło wysokiego artyzmu, poezji uczonej, zgodnej z wymogami, jakie stawiał sztuce słowa. „Boska Komedia” stała się wielką „summą”, strzelistą syntezą kultury średniowiecznej, oparła się na dorobku zarówno tej epoki, jaki i antyku, o ile mógł być wtedy dostępny myśli badawczej. Daje Dante wyraz swoim poglądom politycznym wychodząc od podstaw: roli cesarstwa i papiestwa; krąży pośród planet i gwiazd, zbrojny w ówczesną wiedzę przyrodniczą; nie uchyla się od najzawilszych problemów filozoficznych i ulatuje swobodnie w dziedzinę abstrakcji.
Mieczysław Brahmer  

źródło opisu: PIW, 1959 (ze wstępu)
źródło okładki: Zdjęcie autorskie