Książka jest zwięzłym zarysem historii muzyki polskiej od zakończenia wojny po chwilę obecną. Przez ostatnie półwiecze osią życia muzycznego w Polsce był doroczny festiwal Warszawska Jesień. Z tej perspektywy autorka ukazuje ważne zjawiska polskiej muzyki współczesnej. Omawia wszystkie nurty, grupy i szkoły kompozytorskie, przybliża czytelnikowi twórców, ich artystyczne postawy i sytuację, w której działali. Wielokrotnie sięga do pierwszej połowy minionego wieku, by pokazać tradycje i źródła nowych zjawisk. Istnieją na rynku wydawniczym monografie twórców i książki o muzyce współczesnej, przeważnie jednak pisane językiem fachowym. Wielkim walorem opracowania Doroty Szwarcman jest jego popularny charakter. Książka ta w przystępny sposób wprowadza czytelnika w fascynujący świat muzyki współczesnej. Autorka umie kompetentnie, a zarazem prosto, objaśnić takie pojęcia, jak sonoryzm, dodekafonia, aleatoryzm.