Książka traktuje o przeobrażeniach w kulturze Polaków w ciągu całego wieku XX, rozumianych jako skutek wpływu piśmiennictwa (czytania) na określone środowiska. Postawiony sobie cel (ujęcie antropologiczne tematu) Autor osiągnął korzystając także z badań socjologicznych (podstawowe informacje na temat wybranych elementów życia społecznego, środowisk, funkcjonowania instytucji książki, zasięgu oddziaływania piśmiennictwa, wyborów czytelniczych, instytucji propagujących oraz wymuszających czytanie). Trudno przecenić wartość tej publikacji jako elementu "Polaków portretu własnego", powstałego przy użyciu metod i narzędzi naukowych, pokazującego (w Kilku refleksjach końcowych) rysy portretowanego także w czasie ostatnich dziesięciu lat. Treści pracy Autor głosi stanowczo, bez ujęć wariantowych i przypisów, przyjmując za nie pełną odpowiedzialność. Jest więc książka rozprawą naukową w klasycznym rozumieniu tego pojęcia. Książkę powinni przeczytać studenci i nauczyciele akademiccy kierunków humanistycznych, badacze tożsamej grupy dyscyplin, dziennikarze i bibliotekarze. Warto polecić ją każdemu, kto dba o swój poziom ogólny.