Tijdens het opruimen van het huis van haar dementerende moeder stuit Cecilie Enger op een verzameling handgeschreven lijstjes: haar moeder heeft van 1963 tot 2003 minutieus bijgehouden welke cadeaus er aan familie, vrienden en kennissen werden gegeven. Op de achterkant van de lijstjes werd net zo nauwkeurig genoteerd welke geschenken de familie in die jaren ontving. Met deze unieke vondst gaat Cecilie terug in de tijd en schetst een levendig beeld van haar familie en een cultureel tijdperk. Even herkenbare als ontroerende cadeaus brengen vergeten herinneringen uit haar jeugd tot leven en brengen haar steeds dichter bij haar aftakelende moeder.
Een verhaal over geschenken, herinneringen, en de wens om de tijd vast te houden, maar bovenal een warm en persoonlijk verslag van het zien verdwijnen van een geliefde.