„Galaktyka języka Internetu” to zbiór jedenastu esejów dotyczących przemian, jakim podlega słowo pisane i tekst w mediach elektronicznych. Analizie poddane zostały takie formy internetowe jak: e-mail, blog, internetowe recenzje, Wikipedia, Wikisłownik czy literatura hipertekstowa. Wszystkie rozważania na temat nowoczesnych form komunikacji i sposobów użycia języka w Sieci przeprowadzone zostały na tle wcześniejszych zjawisk w kulturze i literaturze. Przykładowo blog porównany został z dziennikami.. Stefana Żeromskiego, Wikipedia z Wielką Encyklopedią Francuską, e-mail z listem romantycznym, a literatura hipertekstowa z „Ogrodem o rozwidlających się ścieżkach” Jorga Luisa Borgesa. Dzięki tak komparastycznemu ujęciu tematu, Joanna Wrycza precyzyjnie ukazuje sposób, w jaki nowe technologie wpływają na ewolucję tekstu, a pośrednio — na całą kulturę współczesną.Liczne hiperłącza zamieszczone w każdym z esejów przybliżają sylwetki twórców, myślicieli i badaczy, na których teorie powołuje się autorka tekstu.„Bycie świadkiem zmian zachodzących w obrębie słowa pisanego pod wpływem nowego medium elektronicznego jest jednocześnie przywilejem i wyzwaniem” — pisze Autorka we Wstępie do prezentowanego tomu szkiców. Emotikony, e-maile, forum internetowe, blog, fenomen Wikipedii, wreszcie tak zwany hipertekst to właśnie pola obserwacji; narzędziami obserwacji są zaś pojęcia humanistyki współczesnej i… zdrowy rozsądek, sprawiający, iż Joanna Wrycza nie poddaje się e‑sloganom, produkowanym z szybkością możliwą dzięki wykorzystaniu mocy obliczeniowej procesora czterordzeniowego przez apologetów e-kultury. Czy miłość wyznawana za pośrednictwem tradycyjnych listów jest tą samą miłością, co uczucie przekazywane za pośrednictwem poczty elektronicznej? Czy Wikipedia jest tą Encyklopedią, o której marzyli ludzie w okresie Oświecenia? Czy uśmiechnięte i strapione buźki zastąpią inne formy wyrażania uczuć? Wreszcie czy hipertekst jest nowym etapem funkcjonowania literatury, czy tylko eksperymentem, związanym z pewnym etapem rozwoju technologii? Doprawdy, jest nad czym się zadumać. Chętni do refleksji nad podstawowymi problemami współczesnej kultury napotykają tutaj niepośledniego przewodnika. Który ma odwagę powtórzyć za Marshallem McLuhanem, „opowieść zaczyna się dopiero wtedy, gdy księga się zamyka”. Na pewno tę książkę warto zamknąć dopiero po przeczytaniu, na pewno nie prowadzi nas ona do opowieści „wrzaskliwej i nic nie znaczącej”...Dr hab. Marek Adamiec, prof. UG, Katedra Kulturoznawstwa, Uniwersytet Gdański